Een trein zit vol mensen die gesprekken voeren over vanalles en nog wat, het ene gesprek is al wat intressanter dan het andere. Maar iedereen heeft wel iets tegen zijn medereiziger te zeggen. Soms is dat een vetrouwelijk gesprek tussen 2 vriendinnenen, soms is het een discussie die de volledige trein kan horen. Het maakt niet uit, altijd zal ik mezelf uitnodigen tot het gesprek. Alhoewel ik me keer op keer voorneem om dat niet te doen, kan ik me nooit bedwingen. Ik zal mijn zegje doen, in de hoop dat wat ik te zeggen toch een beetje interessant is. Meestal niet! Het ironische aan dit verhaal is dat ik er zelf helemaal niet tegenkan als er iemand zich moeit in mijn gesprek. Toch zal ik het blijven doen, dus alvast mijn excuses.
