Tag: NMBS

Beste NMBS

 

Beste NMBS,

Vandaag schrijf ik jullie een brief om jullie te bedanken. Ik ben namelijk een enorme fan van jullie bedrijf. Als 22-jarige West-Vlaamse studente aan de Karel de Grote Hogeschool moet ik namelijk elke week 4 uur reizen (2 uur heen en 2 uur terug) naar Antwerpen. Vier uur waarin ik creatief bezig kan zijn zonder dat ik me moet bekommeren  over de route die ik reis. Vier uur zonder kopzorgen onderweg naar mijn bestemming. Een reis die ik zonder jullie niet zou kunnen maken, zonder jullie had ik nooit kunnen verder studeren.

Zonder jullie had mijn jeugd er volledig anders uitgezien. Omdat mijn milieu-vriendelijke ouders ervoor kozen om zonder auto te leven was ik namelijk altijd aangewezen op de fiets, bus of trein. De trein betekende voor mij vrijheid. Een vrijheid waarvan ik maar al te graag gebruik van maakte om te reizen naar Gent, Walibi, Plopsaland en verschillende musea. Maar ook om familie te bezoeken, mijn meter en peter wonen namelijk in Leuven.

En daarom wil ik jullie bedanken, jullie bezorgen mij elke dag een persoonlijke chauffeur, die me aan een voordelig tarief naar de gewenste bestemming brengt. Jij die ervoor zorgt dat ik steeds op tijd op de belangrijkste en leukste plaatsen terecht kom. Jij die samen met al je werknemers mijn dag een beetje leuker probeert te maken op je eigen manier.

Daarom zeg ik je vandaag bedankt,

Vriendelijke groetjes

Fobe

P.S Tot op de volgende treinrit!

 

Man op de trein

Een uur lang zat ik alleen te lezen op mijn zeteltje in de trein. Toen er een jongen naast me kwam zitten, die iets later terug ging rechtstaan voor een oudere man. Ik keek hem vriendelijk aan en las verder lezen. Maar na enkele minuten vroeg hij me iets,  ik  was hem ondertussen al lang vergeten ben. Die korte, onbelangrijke vraag zorgde ervoor dat we een gesprek aanknoopten. Al snel  vonden we iets gemeenschappelijk om over te spreken, de liefde voor Ieper. En zo begon ons gesprek over zijn tripje naar Gent voor zijn verjaardag, zijn studies, zijn carrière, zijn gezin en het project waaraan hij momenteel aan het werken is. Hij las gedichten voor in het Frans, Nederlands en in een taal die ik helemaal niet versta. Dit gaf helemaal niet, we hadden een connectie. Die vluchtige band was zo sterk dat toen er een plaatsje vrijkwam bij zijn vrouw en zuster, hij toch bleef zitten. Toen we in Ieper kwamen, wensten we elkaar nog een goede dag en gingen elk onze eigen weg. En alhoewel we elkaar waarschijnlijk nooit meer zullen zien hadden we in dat uur een grotere connectie dan dat ik met klasgenoten heb die ik elke week zie.